Permacultuur Nederland

Christian Hummert CC BY-SA 2.5

Hajotthu CC-BY-SA-3.0

De veldzuring is een meerjarige rechtopgroeiende plant die tot 60 cm hoogte kan groeien, de plant is inheems in Europa. 

Veldzuring houdt van ietwat vochtige grond en groeit zowel in de halfschaduw als in de volle zon.

De bladeren zijn pijlvormig.

De veldzuring bloeit met aren van kleine roodgroene bloemen. De plant is tweehuizig, er zijn planten met mannelijke bloemen en planten met vrouwelijke bloemen. Je hebt beide planten nodig om zaad te krijgen.  De veldzuring wordt door de wind bestoven.

Zuring is een van de eerste groene planten die in het voorjaar te voorschijn komt. Vroeger werd hij als vervanger van appels in appeltaarten en appelflappen gebruikt, als het appelseizoen voorbij was. De plant is rijk aan vitamine C.

De bladeren kunnen vaak al in februari geplukt worden. Rauw zijn ze heerlijk koel en pittig, maar wat zuur. Gekookt kan hij als spinazie gegeten worden, maar ook worden toegevoegd aan soep en omelet. Ook lekker als groentesaus. In Frankrijk wordt het blad toegevoegd aan zware aardappel-, linzen- en wittebonenschotels en aan zwaar, vet voedsel zoals varkensvlees, vette vis en avocado.

Omdat het oxaalzuur bevat met mate gebruiken.

Ook wordt het gebruikt bij spijsverteringsstoornissen.

De Plants for a Future Database geeft aan dat naast de veldzuring ook de volgende soorten zuring die in het Nederlandse klimaat te groeien zijn goed te eten zijn: Rumex acetoselle, Rumex alpinus en Rumex scutatus.