Permacultuur Nederland

Michael Hermann CC BY-SA 4.0

NicolasGrandjean CC-BY-SA-3.0

De knolcapucien komt van origine uit Zuid-Amerika (waar deze Mashua genoemd wordt) tegen de hellingen van de Andes en is een familielid van de Oost-Indische kers. Deze klimplant groeit tot 2 meter hoog en is in staat om zich met de bladstelen overal aan vast te hechten.

De knolcapucien houdt van voedselrijke, diepe, ietwar vochtige grond en staat het liefste in de volle zon.

De plant bloeit met kleurrijke oranje/rode bloemen. De bloemen zijn hermafrodiet, ze bevatten zowel de mannelijke als vrouwelijke delen, en worden door insecten zoals hommels en bijen bestoven. De planten zijn zelfbestuivend. De bloemen zijn eetbaar en zijn een prachtige versiering in bijv. salades. 

De knolcapucien vormt vanaf half oktober tot half november peervormige knollen van 5 tot 12 cm lang. De knollen hebben paarsachtige inkepingen en moeten voor de eerste echte vorst geoogst worden en bewaard worden in ietwat vochtig zand. Als je een deel van de knollen bewaard dan kun je ze het volgende jaar weer uitplanten waar nieuwe planten uit kunnen groeien. 

De knollen dienen gekookt te worden en smaken dan peperachtig, mocht de smaak te sterk zijn dan kun je de knollen een tijde in de vriezer stoppen, daar wordt de smaak milder van. 

Naast de knol is ook het blad van de knolcapucien uitstekend eetbaar en kan rauw in salades worden gegeten daarnaast kunnen ze ook gekookt worden als spinazie.

De plant heeft verder de positieve eigenschap zeer resistent te zijn tegen ziektes en insecten. Het bevat stoffen die tegen nematoden, bacterien en insecten werken en wordt daarom in Zuid Amerika soms ook als pestafweer tussen gewone aardappelen geplant.

In hoeverre de plant ook slakresistent is zoals het nichtje de Oost-Indische kers moet nog blijken. Verder lijkt het erop dat het grote koolwitje door deze plant aangetrokken wordt en graag haar rupsen hierop afzet.