Permacultuur Nederland

Ryan Hodnett CC BY-SA 4.0

Gmihail CC BY-SA 3.0 rs

Le.Loup.Gris CC BY-SA 3.0

De smalbladige olijfwilg, ook wel bekend als Russische zilverbes of Russische olijf komt van nature voor in West-en Centraal-Azië. De naam is afkomstig van zijn uiterlijke gelijkenis met olijfbomen. 

Het is een kleine boom en die tot 7 meter hooog en 7 meter breed kan groeien. De smalbladige olijfwilg groeit zowel op droge als op natte grond en staat het liefste in de volle zon. De plant is goed bestand tegen een maritiem klimaat. 

De plant kan door de groeivorm onder meer worden gebruikt als afscheiding. 

De boom leeft in symbiose met een bacterie van het geslacht Frankia die in wortelknolletjes stikstof bindt. Dit proces vindt vooral plaats in jonge wortels. Door de stikstoffixatie is er lokaal meer stikstof in de grond. De smalbladige olijfwilg zorgt op deze manier voor natuurlijke bemesting van zichzelf en omringende planten. 

De bladeren zijn lancetvormig, 4-9 cm lang en 1-2,5 cm breed, met een gladde rand. 

De plant bloeit met zeer aromatische kleine gele bloemen die worden geproduceerd in clusters van 1-3 bij elkaar. Hier kan een essentiele olie uit worden gewonnen die onder meer gebruikt wordt voor parfums.

De bloemen zijn hermafrodiet, ze bevatten zowel de mannelijke als de vrouwelijke delen en worden bestoven door insecten zoals hommels en bijen.

De vruchten van de smalbladige olijfwilg verschijnen in clusters, een kleine rode kers-achtige steenvrucht die tot 10mm lange kan worden. De vrucht is als deze goed rijp is vers eetbaar en zoet, het heeft een ietwat droge en melige textuur. Daarnaast kan het fruit worden gebruikt in soepen maar ook worden verwerkt tot jam.

De zaden in de bessen kunnen ook worden gegeten maar zijn behoorlijke vezelig.

Het hout kan gebruikt worden voor balken en houtsnijwerk en is ook prima geschikt als brandhout. 

Er zijn nog verschillende andere eetbare Elaeagnus soorten te vinden in de Plants for a Future Database (www.pfaf.org).